تاریخچه روسری

روسری به طور کلی به پوششی می گویند که بانوان معمولا آن را به دور گردن خود برای ایجاد گرما، جلوگیری از تابیدن نور خورشید به پوست، نظافت، زیبایی و یا اعتقادات مذهبی از آن استفاده می کنند. روسری معمولا از مواد گوناگون و متنوعی مانند پشم، کشمیر، لینن یا کتان تهیه می شود. در شال گردن نیز از همین مواد استفاده می گردد.

روسری را از زمان باستان مورد استفاده قرار می دادنند. مجمسه آشورناسیرپال که متعلق به قرن نهم قبل از میلاد مسیح است نشان می دهد که این امپراطور در آن زمان از شال بهره می برده است. در روم باستان از پوشاک بیشتر وسیله ای کاربردی برای نظافت بود تا جامه ای برای گرم شدن.

این جامه به نام کانال یا سوداریوم مشهور بود. سوداریوم اسمی لاتین به معنای لباس گرم است. سوداریوم به دور گردن انداخته می شد و برای پاک کردن عرق از سر و صورت در هوای گرم بیشتر کاربرد داشت. این جامه غالبا توسط مردان مورد استفاده قرار می گرفت و آنها سوداریوم را به دور گردن یا کمر خود می بستند.

تاریخ شناسان عقیده دارند که در طی سلطنت امپراطور چانگ در چین، روسری ها پارچه هایی بودند که افراد صاحب منصب از آن استفاده کرده و یا برای درجه بندی جنگجویان به کار می رفت.

پس از گذشت زمان، در قرن هفدهم روسری ها توسط سربازان با هر درجه ای در کرواسی استفاده می شد. شیوه متنوع طراحی روسری، تفاوت سربازان را در ارتش کرواسی نشان می داد که نمایانگر درجات مختلف افسران نظامی بود. افسران بالا رتبه روسری های ابریشمی به دور کمر خود می بستند و مابقی افسران از روسری های از جنس کتان استفاده می کردند.

برخی اوقات از روسری مورد استفاده مردان، تحت عنوان کراوات نام برده می شد و این سبک استفاده از روسری بعدها پیشگام به کارگیری کروات امروزی گشت.

روسری در اوایل قرن نوزدهم تبدیل به عنصری اصلی در مد برای بانوان و آقایان شد. در اواسط قرن بیستم، روسری یکی از ضروری ترین و پرکاربردترین لباس ها برای آقایان و بانوان گشت.